σπιθόβολος

-η, -ο, Ν

αυτός που πετάει σπίθες, που εκπέμπει σπινθήρες (α. «σπιθόβολοι καπνοί», Ζερβ.

β. «σπιθόβολη ματιά»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. παρ. του σπιθοβολώ].